Starożytne cywilizacje Mezopotamii - Sumer część VI

Okres gutejski (2210-2120 p.n.e.)

    Trwał zaledwie 90 lat. Czym się charakteryzował? 

A no okupacją. Tym razem były to ludy pochodzące z gór Zagros - Lulubejowie i Gutejowie. Ich ekspansja 

zaczęła się już za panowania Szarkaliszarriego, następcy Naramsina. Wojownicze plemiona górali opanowali wówczas północną Babilonię. W wyniku ekspansji Akad wpierw stał się marginalnym ośrodkiem, potem ok. 2200 roku p.n.e. przestał istnieć.
   Po Akadzie barbarzyńcy opanowali południe Mezopotamii. Dla ówczesnej cywilizacji ich najazd był tożsamy z końcem świata.
   Gutowie stworzyli własną dynastię, która składała 

się z 21 władców. Otwierał ją król o imieniu Erridupizir, a kończył Tirigan, który rządy sprawował zaledwie 40 dni i na skutek akcji zbrojnej pod przywództwem Utuhengala z Uruku został obalony. 

    Ludy te nie odznaczały się wysoką kulturą, 

nie zostawili po sobie żadnych dzieł piśmiennych 

ani znaczących wytworów sztuki, zatem okres ich panowania był dużym zagrożeniem dla cywilizacji Sumeru i Akadu. Obce plemiona szybko jednak uległy asymilacji z ludami o wyższym rozwoju. Królowie Gutów przejęli tradycje akadyjskie, przybrali tytuł „królów czterech stron świata", zaczęli używać języka akadyjskiego i składać ofiary w dawnych świątyniach. Jak wiele razy w historii zwyciężeni ujarzmili barbarzyńskich zwycięzców.
       Władza Gutejów tak na prawdę nie sięgała daleko. Lokalni ensi uznając zwierzchność królów cieszyli się sporą autonomią i prowadzili własną politykę zagraniczną.
       Kres władzy gutejskiej położyło powstanie, któremu przewodził władca Uruk - Utuhengal. 

Na krótko przejął on rządy nad południową Mezopotamią. W dziejach międzyrzecza 

rozpoczął się okres nazywany “Sumeryjskim Renesansem”. Dawni najeźdźcy 

zasymilowali się z lokalnymi narodami, a centralnym ośrodkiem władzy zostało Ur.