O tym, co zrobić, żeby można było łatwiej zdobyć dla rodziny mieszkanie

Tak sobie myślałem o różnych sprawach. Tych, takich istotniejszych zwłaszcza dla młodych ludzi.

 - O tym, że ciężko o przyzwoicie płatną pracę.

- O tym, co za tym idzie: a mianowicie braku pieniędzy i możliwości rozwoju…

- A za tym z kolei idzie brak kasy na wychowanie dzieci… No bo kiedy pieniędzy się ma za mało by żyć, a za dużo by umrzeć (czytaj, nie łapiesz się w żadne pomocowe widełki, pomimo tego, że tak naprawdę nic nie masz).

- A co za tym idzie, brak jakiejkolwiek perspektywy na nabycie jakiegoś własnego lokum, które można byłoby w dalszej perspektywie przekazać wymienionym w poprzednim punkcie „dziatkom”.

Słyszałem o szumnie zapowiadanym programach rządowych. Mieszkanie dla młodych, praca młodych etc. No tak, tylko, że za nim owe szumne plany pomocowe weszły w życie to zdażyłem się zestarzeć… (ot, tak naprawdę, znowu o włos, wyślizgnęła mi się perspektywa możliwości zadłużenia po uszy do końca życia, taka to pomoc)

Zacząłem rozmyślać nad tematem. Myślałem, myślałem… i doszedłem do wniosku, że to wszystko o kant dupy, a rozwiązanie prostej kwestii usiłuje osiągnąć się przez tak zwaną kwadraturę koła.

Mój pomysł jest banalnie prosty:

Jakby tak mieszkania spółdzielcze podciągnąć pod ustawę o zasiedzenie? Hę… Prawda, że genialne w swej prostocie?

Prawo jest, podlegają jemu grunty rolne jak i budowlane. Działa od lat, Koszt założenie sprawy to ok. 2000 złoty, (istnieje możliwość starania się o zwolnienie z kosztów sądowych, w przypadku kiepskiej sytuacji materialnej) Po korzystnym rozpatrzeniu przez sąd należy uiścić podatek (za działkę zabudowaną z domkiem jest to ok. 4 do 6 tyś. zł.)

Wnioski są takie, że prawa do zasiedzenia lokalu uzyskiwaliby na zasadach ogólnych wszyscy, którzy przez dwadzieścia ( zasiedzenie w dobrej wierze) bądź trzydzieści (tzw. zasiedzenie w złej wierze) użytkowaliby lokal, płacąc za niego czynsze i podatki.

Mało tego, kiedyś jako geodeta często bywałem na budowach. Na tej czy innej, nie raz zdarzał się jakiś stary majster, z rozrzewnieniem wspominający budowy z wielkiej płyty.

Podobno w ten sposób budowało się znacznie szybciej i taniej… Może ta nieszczęsna wieka płyta, z mieszkaniami spółdzielczymi, to byłaby mądrzejsza perspektywa dla ludzi… No może niekoniecznie młodych, ale z dziećmi? Tanie, szybko powstające lokale państwowe, które uzytkownik po dwudziestu latach mógłby zasiedzieć?

Jakie jest Wasze zdanie?